Ey dostum, aşka kim söz geçirebilir? İnsan denen o, en değişken bileşimdeki, en yalın acayip şeye? 

[Goethe]



Hayat bildiğin 
gibi değil!

Seni her düşündüğümde "bir ümit" diye sayıklıyorum. Unutmam gerekirken senli zamanları, hâlâ hasretim ben senli zamanlara. Niye yapıyorum ki bunu kendime? Hayat bildiğin gibi değil. Bir şeyleri umursamayı gerektiriyor çoğu zaman. [tıklayın]

Joseph K.'yım işte ve direniyorum size!

Hani bazen kendi kimliğimizden yanılgıya düştüğümüz anlar vardır... İçimizin yalan makineleri tam kapasiteyle çalışır... Ve ilkin kendimizi kandırırız, başkaları bu kandırmacanın tuzaklarında yokolur...Ama kaybeden biz oluruz!.. Günü yaşamak adına seriliriz hayata... [tıklayın]

Birden fazla olmanın derin anlamı
K
andırdılar beni. Hem de fena halde. Hayatı yüzüne gözüne bulaştırmak olsa olsa böyle bir şeydir. Neden bir takım gerçekleri yaşamadan kabullenmek mümkün olmuyor? Neden acılarla bu denli içli dışlı olmak zorundayız? Hayatın rezilliğine, kaypaklığına gözyummak yakışır mı “insan” olmaya soyunanlara? [tıklayın]

Fillerin ölümü!..
B
u şehrin insanları birbirini tanımıyor hiç. Bir yatakta yatanlar, bir bardaktan su içenler en yabancı. Ve ruhlar hep uzakların özleminde. Kimilerine göre ölümü özlüyor hep insanlar, uzaklara şarkılar yazmak hep ölümün kışkırtıcı kandırmacası... Kimileri kavuşmayı gitmekten uzak buluyor. Yorgunuz!..  [tıklayın]

Saatler hep aynı noktada
Y
aşananlar iz bırakmadan yitip gidiyor... Güncesi bile kendinin değil artık. Birinci tekil şahısla başlayan tek cümlesi yok. Belleğinde zaman durdu. Hareket dondu. Işık söndü. Düşüncesinin oluşturduğu hayat, ikinci baskı, üçüncü baskı, dördüncü baskı... Hep tekrar... Hep onunla yaşadıkları. Geçmişten nefes alıyor, geçmişe nefes veriyor. [tıklayın]

---------------------------------------------------------------------------
[italik düşünceler] [şiir defteri] [edebiyat] [portre] [günlük] [editör]